Umowa pożyczki została skodyfikowana w kodeksie cywilnym. Kodeks cywilny wskazuje m.in., że umowy pożyczki na kwotę przekraczającą 1.000 zł powinny zostać zawarte w formie dokumentowej. Istotne zatem znaczenie dla sporów sądowych jest zawarcie umowy pożyczki w takiej formie, by można było fakt zaciągnięcia pożyczki wykazać przed sądem. Dodatkowe przepisy wprowadzono jednak w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (dalej „PCC”) od umów pożyczki.
Co do zasady umowy pożyczki objęte są obowiązkiem zapłaty PCC. Obowiązek podatkowy spoczywa na biorącym pożyczkę, a stawka podatku wynosi 0,5% od kwoty udzielonej pożyczki. Od tej zasady przewidziano jednak wyjątki, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia podatkowego, jednak przy spełnieniu szeregu wymogów.
Zwolnionych od PCC jest szereg rozmaitych pożyczek. W niniejszym artykule omawiane są pożyczki udzielane pomiędzy osobami najbliższymi. Zwolnione zatem od PCC są pożyczki zawarte z małżonkiem, zstępnymi, wstępnymi, pasierbem, rodzeństwem, ojczymem i macochą, pod warunkiem, iż kwota pożyczki przewyższa 9.637 zł (do tej kwoty pożyczki są zwolnione z PCC bez żadnych warunków), a także:
- w terminie 14 dni od daty zawarcia umowy pożyczki biorący pożyczkę złoży stosowną deklarację (PCC-3) przed swoim Urzędem Skarbowym (chyba że umowa pożyczki została zawarta w formie aktu notarialnego),
- do deklaracji składanej do Urzędu Skarbowego zostanie dołączone potwierdzenie wpływu pieniędzy od pożyczkodawcy na rachunek bankowy pożyczkobiorcy.
Mając powyższe na uwadze, wymogi umożliwiające skorzystanie ze zwolnienia podatkowego nie są wygórowane, a spełnienie tych wymogów może przynieść wymierne korzyści.
